strona główna
unicef
erasmus
godło
BIP
Dziś mamy: piątek 2024-03-29 , imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona
PlanyAktualnościDokumenty szkolneProgramy i podręcznikiPsycholog, Pedagog, Pedagog SpecjalnyEgzaminy i sprawdziany

Maria Skłodowska-Curie – Polka z pochodzenia, pierwsza kobieta-naukowiec na francuskiej Sorbonie, odkrywczyni i noblistka, a także wspaniała żona i matka, kobieta nowoczesna, wyprzedzająca epokę, w której dane jej było żyć.

Urodziła się 7 listopada 1867 roku w  Warszawie. Była najmłodszą spośród pięciorga dzieci państwa Skłodowskich,  nauczycieli z wykształcenia. Osierocona w dzieciństwie przez matkę, wcześnie nauczyła się samodzielności. Po ukończeniu, z najwyższą lokatą, III Gimnazjum Żeńskiego w Warszawie, w 1891 roku wyjechała do Paryża i zaczęła studiować na Sorbonie fizykę i chemię. We Francji spędziła większość swego życia, wytrwale i, mimo wielu prze-ciwności, pnąc się po szczeblach kariery naukowej. W 1894 roku poznała Piotra Curie – pro-fesora fizyki w Szkole Przemysłowej Fizyki i Chemii w Paryżu, którego poślubiła rok później. Z mężem łączyło ją wielkie uczucie, a także podobne zainteresowania i wspólna praca naukowa.

Mimo obowiązków macierzyńskich, związanych z rychłym przyjściem na świat dwóch có-rek, Maria  prowadziła wspólnie z mężem badania nad promieniotwórczością, którymi  zasłuży sobie później na miano prekursorki w tej dziedzinie. W  1903 roku młoda badaczka uzyskuje doktorat z zakresu nauk fizycznych za „Badania nad substancjami promieniotwórczymi" oraz zostaje (wraz z mężem) wyróżniona nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki, otrzymując najwyższe laury, o jakich może marzyć naukowiec. Jest też pierwszą kobietą uhonorowaną tą nagrodą.
19 kwietnia 1906 roku w wyniku wypadku umiera Piotr Curie. To tragiczne wydarzenie będzie dla Marii olbrzymim ciosem. Nie zaprzestanie jednak dalszych badań, w wyniku któ-rych wyodrębni w roku 1911 rad w postaci metalicznej. Po śmierci męża zaproponowano jej opuszczone przez niego stanowisko kierownika katedry fizyki Uniwersytetu Paryskiego. W ten sposób Maria staje się pierwszą kobietą – wykładowcą Sorbony. Za prace  nad radem po-nownie otrzymuje nagrodę Nobla – tym razem w dziedzinie chemii. W sto lat później pozo-stanie nadal jedyną kobietą, która tę nagrodę otrzymała dwukrotnie, a także jedynym uczo-nym w historii uhonorowanym Nagrodą Nobla w dwóch różnych dziedzinach nauk przyrod-niczych.

Maria Skłodowska-Curie, poza działalnością naukową, którą kontynuowała do dnia śmier-ci, włączała się w bieżące sprawy epoki, w której żyła. W czasie pierwszej wojny światowej służyła swoją wiedzą walczącej armii francuskiej. Organizowała specjalne ambulanse do prześwietlania rannych, ruchome stacje rentgenowskie, które często obsługiwała sama. Nie oszczędzała się. Trudy związane z tą pracą doprowadziły do poważnych problemów zdrowot-nych, które osłabiły jej siły, nadwątlone i tak wykańczającą  pracą w laboratoriach.
Skłodowska umiera 14 lipca 1934 roku wieczorem w Sancellemoz we Francji, wskutek anemii złośliwej. Główną przyczyną choroby jest wieloletni kontakt z substancjami promie-niotwórczymi, o których zgubnym dla zdrowia działaniu wiedza jest wówczas ciągle zbyt mała. Została pochowana w Sceaux pod Paryżem. 20 kwietnia 1995 r. prochy Marii, wraz z prochami jej męża, zostały złożone w Panteonie.
Dokonania tej niezwyklej kobiety ciągle budzą podziw i uznanie. Rok 2011 został ogło-szony rokiem Marii Skłodowskiej-Curie. Internauci natomiast uhonorowali ją tytułem Polki wszech czasów w plebiscycie Muzeum Historii Polski.
 

 

BIPBasenGaleriaPlan lekcjiSport